Ta noc, rozpoczynająca obchód Zmartwychwstania naszego Pana, Jezusa Chrystusa, Mesjasza Bożego, która zapadła nad światem jest wielka i święta. Jest najświętsza spośród wszystkich nocy. To Matka wszystkich świętych wigilii. To czuwanie na cześć Pana. To oczekiwanie by razem z Nim powstać do nowego życia. 

To właśnie tej nocy procesja udaje się do ogniska, gdzie od poświęconego ognia zostaje zapalony paschał. Celebrans żłobi na świecy paschalnej znak krzyża oraz pierwszą i ostatnią literę alfabetu greckiego: alfę i omegę. Chrystus jest bowiem alfą i omegą wszelkiego stworzenia, początkiem i końcem. Potem w procesji paschał jest wnoszony do kościoła. Przez cały rok będzie przypominał nam obecność Jezusa Chrystusa Zmartwychwstałego.

Ważnymi znakami tej liturgii są ciemność i światło. W ciemności człowiek czuje się źle, nie widzi drugiego człowieka, nie widzi drogi wyjścia, czuje się opuszczony i osamotniony. W liturgii w taką ciemność wkracza światło zapalony Paschał – świeca, która rozjaśnia mroki. Takim światłem dla świata jest zmartwychwstanie Chrystusa. On rozproszył wszelkie ciemności, On wskazał drogę wyjścia. Wchodząc w Jego światłość wychodzimy ze swojej samotności, strachu, egoizmu, by widzieć naszych bliźnich. Dlatego, wchodząc do kościoła, kapłan niosąc paschał, śpiewa „światło Chrystusa!”, a my z radością odpowiadamy „Bogu niech będą dzięki!”.

Po drugiej takiej aklamacji od paschału zapalamy nasze świece, na znak, że Chrystus rozjaśnia świat, a Jego lud niesie to światło wszystkim narodom. Chrześcijanie są lumen gentium – światłością narodów. Po trzecim wezwaniu, zapalone są wszystkie światła w kościele. W ich blasku odśpiewywany jest "Exsultet" - hymn pochwalny na cześć Chrystusa Zmartwychwstałego, którego symbolizuje świeca paschalna.

W Liturgii słowa słuchamy najważniejszych fragmentów Starego Testamentu, by przypomnieć sobie wielkie dzieła, których dokonał Bóg dla swego ludu wybranego, w tym dla nas.

Po wszystkich czytaniach Starego Przymierza, ogłoszona nam zostanie radosna nowina. W tę noc pełną łaski, znów wysłuchamy radosnego Alleluja, po czym sami je zaśpiewamy radosnym psalmem i wysłuchamy słów Ewangelii wieszczącej nam cud zmartwychwstania Chrystusa.

Liturgia chrzcielna stanowi trzecią część Wigilii Paschalnej. Poświęcona zostaje woda, a następnie z zapalonymi świecami odnowiamy przyrzeczenia chrzcielne, bo przez chrzest na zawsze zostaliśmy złączeni ze Zmartwychwstałym Panem.

Następnie celebrujemy ze Zmartwychwstałym Panem liturgię eucharystyczną. On wyprowadza nas ze śmierci do życia, z ciemności do światła, z niewoli do wolności, ze smutku do prawdziwej paschalnej radości, która jaśnieje przez Krzyż.